2ο Γυμνάσιο Αργυρούπολης

Όπως συμβαίνει σε όλες τις εκδρομές των σχολείων (και ειδικά τις πολυήμερες), έτσι και στην εκδρομή του σχολείου μας υπήρχε μεγάλη ανυπομονησία από τους μαθητές και τις μαθήτριες της Γ΄ τάξης που θα έπαιρναν μέρος. Υπήρχαν δύο βασικοί άξονες που επικεντρωνόταν ο σχεδιασμός της εκδρομής και αυτοί ήταν:

1. Δημιουργική γραφή και θεατρική παράσταση.
2. Οι λίμνες της Ελλάδας ( φυσικές-τεχνητές) ως βιότοποι.

   Ως ημερομηνία αναχώρησης ορίστηκε η 4-5-2017 ημέρα Πέμπτη και ώρα 08.30 όπως και έγινε. Μετά από την απαραίτητη στάση στον Ισθμό για ξεμούδιασμα, ξεκινήσαμε για τη λίμνη Στυμφαλία και το μουσείο περιβάλλοντος της λίμνης, που βρίσκονται σε υψόμετρο 600 μέτρων. Λίγο πριν την άφιξή μας στη λίμνη έγινε ενημέρωση από τον υπεύθυνο συνοδό του πρακτορείου για την ιστορία της λίμνης, προκειμένου οι μαθητές-τριες να γνωρίσουν και αυτοί-ές την ιστορία της. Το κτήριο του μουσείου (εγκαινιάσθηκε στις 5/6/2010) δημιουργήθηκε από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, μας εντυπωσίασε παρουσιάζοντας την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης καθώς και την αρμονική συνύπαρξή τους στη Στυμφαλία. Βασικοί του στόχοι είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού και η διάσωση της γνώσης για την παραδοσιακή τεχνολογία της περιοχής. Στον εσωτερικό χώρο του μουσείου είδαμε εικαστικά σύνολα για τη χρήση των αντικειμένων, μακέτες ενώ υπήρχε πλούσιο εποπτικό υλικό εκπαιδευτικού χαρακτήρα και, μάλλον, ένα μοναδικό για τον ελληνικό χώρο έκθεμα: ανοιχτό ενυδρείο που αναπαριστά σε τομή τη λίμνη, με ζωντανά ψάρια και φυτά της περιοχής. Στον εξωτερικό χώρο του μουσείου υπήρχαν τηλεσκόπια με τη βοήθεια των οποίων μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει πολύ καλύτερα τη λίμνη. Το πρόγραμμα όμως λέει ότι πρέπει να επισκεφθούμε και την τεχνητή λίμνη Δόξα. Έτσι και έγινε. Μία πανέμορφη λίμνη σε μία πανέμορφη περιοχή της ορεινής Κορινθίας, που βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων, ήταν η επόμενη στάση μας. Κάναμε τον κύκλο της λίμνης και τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες στο εκκλησάκι. Η ώρα κυλάει ευχάριστα, αλλά η κούραση της πρώτης ημέρας κάνει την εμφάνισή της, οπότε πρέπει να ακολουθήσει αναχώρηση για φαγητό στο Ναύπλιο και εγκατάσταση στο ξενοδοχείο.

   Τη δεύτερη ημέρα της εκδρομής επισκεφθήκαμε το οινοποιείο του Σπυρόπουλου στην Αρχαία Μαντίνεια όπου μας περίμεναν προκειμένου να μας ξεναγήσουν στους χώρους του οινοποιείου, αλλά και να μας ενημερώσουν για τις μεθόδους που ακολουθούν ώστε να προκύψει κρασί υψηλής ποιότητας. Εντύπωση έκανε το γεγονός ότι, αρκετά παιδιά περιτριγύρισαν την υπεύθυνη και έκαναν πολλές ερωτήσεις, πράγμα το οποίο καταδεικνύει τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την προσπάθεια ανθρώπων που προσπαθούν να κρατήσουν σε υψηλό επίπεδο ένα από αγαθά που παρέχει η γή μας. Μάλλον ο σκοπός της επίσκεψης επιτεύχθηκε ! Επόμενη επίσκεψη στο υπαίθριο μουσείο υδροκίνησης που βρίσκεται στη Δημητσάνα και το οποίο προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία. Εστιάζει στις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που αξιοποιούν το νερό για την παραγωγή ποικίλων προϊόντων και τις συνδέει με την ιστορία και την καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου. Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης έχει αποκαταστήσει παραδοσιακές εγκαταστάσεις και υδροκίνητους μηχανισμούς. Τα εργαστήρια περιβάλλονται από πυκνή βλάστηση και άφθονα τρεχούμενα νερά, όπου και περιηγηθήκαμε. Οι μόνιμοι εξοπλισμοί τους έχουν αποκατασταθεί στην αρχική τους λειτουργία. Έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε τη νεροτριβή, έναν αλευρόμυλο με οριζόντια φτερωτή, ρακοκάζανο για την παραγωγή τσίπουρου, βυρσοδεψείο και φυσικά τον περιβόητο μπαρουτόμυλο, μιας και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες τροφοδοτούσαν τον αγώνα με το απαραίτητο αυτό πολεμικό υλικό. Η ώρα όμως περνάει και πρέπει να φύγουμε για τη Βυτίνα όπου και θα γίνει στάση για φαγητό και μια βόλτα για το απαραίτητο ξεμούδιασμα. Γραφικότατη η Βυτίνα με αρκετά καταστήματα να παρέχουν τοπικά προϊόντα. Η ώρα έχει πάει περίπου 14.30 και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο προκειμένου να επισκεφθούμε το Παλαμήδι, ένα από τα επιτεύγματα της βενετσιάνικης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής. Το κάστρο βρίσκεται σε ύψος 220 μέτρων περίπου οπότε, όπως καταλαβαίνετε, η θέα προς το Ναύπλιο είναι υπέροχη. Το Παλαμήδι όμως, εκτός από φρούριο, χρησιμοποιήθηκε και ως τόπος ζοφερών φυλακών. Έτσι οι μαθητές και οι μαθήτριες είχαν την ευκαιρία να δουν το μέρος στο οποίο φυλακίστηκε ο Κολοκοτρώνης το 1833 με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Η κούραση της δεύτερης ημέρας έχει αρχίσει να εμφανίζεται στα πρόσωπα όλων γι? αυτό και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο με προορισμό το ξενοδοχείο. Κατά τις 19.00 φθάνουμε στο ξενοδοχείο έχοντας μπροστά μας αρκετό χρόνο για ξεκούραση μέχρι το δείπνο.

     Δυστυχώς, μάλλον (για τους μαθητές και τις μαθήτριες), έφτασε η τρίτη και τελευταία ημέρα της εκδρομής. Μετά από τις απαραίτητες ενέργειες (πρωινό, τακτοποίηση των πραγμάτων στις τσάντες), αποχαιρετίσαμε το ξενοδοχείο και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο κατά τις 10.30 με προορισμό το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Η άφιξη έγινε κατά τις 12.00 και ο χώρος αυτός ίσως, για αρκετούς και αρκετές, να είναι γνώριμος από προηγούμενη επίσκεψη, όμως πάντα παραμένει ένας ιδιαίτερα όμορφος χώρος, μιας και είναι άριστα διατηρημένος. Ως θέατρο θεωρείται ότι έχει τέλεια ακουστική και άριστη θέαση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στην αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε και ως μέσο θεραπείας των ασθενών, καθώς υπήρχε η πεποίθηση πως η παρακολούθηση δραματικών παραστάσεων είχε ευεργετικά αποτελέσματα για την ψυχική και σωματική υγεία των ασθενών. Ο χώρος χρησιμοποιείται από το 1938 μέχρι και σήμερα (με εξαίρεση την περίοδο του Β΄ παγκοσμίου πολέμου) φιλοξενώντας όχι μόνο θεατρικές παραστάσεις αλλά και μουσικές εκδηλώσεις. Λίγα λόγια για τη δομή του χώρου αλλά και για τη σημερινή του χρήση έκλεισαν την επίσκεψη στο αρχαίο θέατρο, διότι, όπως καταλαβαίνετε, πλησίασε επικίνδυνα η ώρα του μεσημεριανού γεύματος. Η αναχώρηση για την γραφικότατη Παλαιά Επίδαυρο έγινε στις 13.30, όπου όλοι είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το μεσημεριανό φαγητό και ενδεχομένως μια βόλτα αφού και ο καιρός ήταν ιδανικός.

   ΄Ωρα Ελλάδος 17.00 γίνεται επιβίβαση στο λεωφορείο με προορισμό πια την Αργυρούπολη. Ο απολογισμός της τριήμερης εκδρομής, κάποια προσωπικά θέματα, αρκετά αστεία αλλά και στενοχωρημένα πρόσωπα, φυσικά λόγω του τέλους της εκδρομής, δημιούργησαν το κλίμα της επιστροφής. Απαραίτητη στάση στον Ισθμό για ξεμούδιασμα και όλοι καταλαβαίνουν ότι τα ψέματα τελείωσαν. Με πολύ ήσυχο ταξίδι, φτάσαμε στην Αργυρούπολη στις 20.00. Μπορεί να μην ειπώθηκαν πολλά λόγια εκείνη την ώρα, αφού η κούραση ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων, όμως ειπώθηκαν πολλά λόγια για την ομορφιά της εκδρομής, τόσο μεταξύ των μαθητών-τριών, όσο και μεταξύ μαθητών-καθηγητών τις επόμενες ημέρες. Και αφού δεν υπήρξε κανένα περιστατικό που να μας προβληματίσει, μάλλον όλα πήγαν πολύ καλά. Ευχόμαστε σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες να είναι έτσι χαρούμενη και η ζωή τους !