2ο Γυμνάσιο Αργυρούπολης

Την Τρίτη 6-5-2014 το σχολείο μας πραγματοποίησε τη μονοήμερη εκδρομή του στη Δημητσάνα και επισκέφθηκε το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης .

Το μουσείο δημιουργήθηκε το 1997 με χρηματοδότηση από το  Β΄ κοινοτικό πλαίσιο στήριξης και την ΕΤΒΑ.  Λειτουργεί από τότε με ευθύνη του πολιτιστικού ιδρύματος ομίλου Πειραιώς , το οποίο φροντίζει τόσο για τη διατήρηση του κτιρίου όσο και για τη συντήρηση και ανανέωση των  εκθεμάτων.

Αν και κάθε Τρίτη το μουσείο είναι κλειστό, η διευθύντρια και το προσωπικό του μουσείου ήταν εκεί και μας περίμεναν. Με μεγάλη τους χαρά  μας ξενάγησαν    στους χώρους του μουσείου και μας ενημέρωσαν για την ιστορία του  καθώς και για τη λειτουργία του κάθε εκθέματος.

Το πρώτο έκθεμα που γνωρίσαμε  ήταν  η νεροτριβή (ντριστέλα) η οποία χρησίμευε για την επεξεργασία των μάλλινων υφαντών κατά  το στάδιο της κατασκευής τους (για να αφρατέψουν και να δέσουν μεταξύ τους τα μάλλινα νήματα) ή για το ετήσιο πλύσιμό τους. Δίπλα από τη νεροτριβή βρίσκεται νερόμυλος με οριζόντια φτερωτή και το σπίτι του μυλωνά.

Οι νερόμυλοι ήταν μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις που εξυπηρετούσαν τις τοπικές ανάγκες σε αλεύρι. Άλεθαν κριθάρι, σιτάρι, καλαμπόκι και σμιγάδι (μείγμα από σιτάρι και κριθάρι).  Στη συνέχεια  γνωρίσαμε  το ρακοκάζανο, που στηνόταν στην ύπαιθρο μετά τον τρύγο, για την παραγωγή του τσίπουρου από τα στέμφυλα.

Ακολουθώντας το λιθόστρωτο, φτάσαμε  στον  μπαρουτόμυλο ο οποίος περιέχει πλήρη μηχανισμό, με τη φτερωτή του, τον εκκεντροφόρο άξονα, τα κοπάνια, τα ξύλινα στοιχεία, τα γουδιά και άλλα απαραίτητα σκεύη.

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες δραστηριοποιήθηκαν για να τροφοδοτήσουν τον αγώνα με το απαραίτητο πολεμικό υλικό. Ο Κολοκοτρώνης γράφει χαρακτηριστικά: "Μπαρούτι είχαμε, έκαμνε η Δημιτζάνα".

Το επόμενο έκθεμα που γνωρίσαμε ήταν το βυρσοδεψείο. Ένα διώροφο κτήριο, που στεγάζει την κατοικία του βυρσοδέψη (πάνω) και το βυρσοδεψείο (κάτω). Το εσωτερικό του εργαστηρίου είναι χωρισμένο σε "ζώνες" που αντιστοιχούν στα διάφορα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων. Η πρώτη είναι για τα "νερά", τον ασβέστη και γενικά τις προπαρασκευαστικές εργασίες. Στην επόμενη βρίσκεται η σειρά με τις "λίμπες" (γούρνες) για τη δέψη. Μια ζώνη ευάερη προορίζεται για το άπλωμα και το στέγνωμα των δερμάτων στη σκιά και τέλος, μια καλά φωτισμένη γωνιά για τις εργασίες της μετάδεψης.

Κατενθουσιασμένοι από την ξενάγηση αλλά και το φυσικό περιβάλλον,  κατευθυνθήκαμε προς τη Βυτίνα όπου εκεί σε μια όμορφη ταβέρνα  χορτάσαμε την  πείνα  μας.

Με τη δύση του ήλιου επιστρέψαμε στο σχολείο κουρασμένοι  και γεμάτοι από εμπειρίες.

Ευχαριστούμε θερμά τη διευθύντρια και το προσωπικό του Υ.Μ.Υ. Δημητσάνας για τη φιλοξενία τους.

Δείτε φωτογραφίες